യാമിനി

 

കണ്ണില്‍ നിന്ന് ആദ്യം,

ഞാന്‍ കണ്ണടച്ചു...

അരികുകള്‍ വളഞ്ഞ നിന്‍റെ  വാക്കില്‍ നിന്ന്, 

ഞാന്‍ പുസ്തകമടച്ച്‌ വെച്ചു...

മഴ--

നടുമുറ്റത്തെ മുല്ലമൊട്ടില്‍,

കുളത്തിലേക്കുള്ള കല്‍പ്പടവില്‍,

പുഴയിലെ പഞ്ചാര മണലില്‍

രാവിന്റെ വെള്ളി വെളിച്ചത്തില്‍,

കേട്ട് മറന്ന സിനിമാപ്പാട്ടില്‍,

ഇനിയും എഴുതാത്ത കാവ്യശകലങ്ങളില്‍,

മഴ--

കിണുങ്ങി ചിണുങ്ങി 

നീല പുതപ്പിനടിയിലൂടെ 

ഇനിയുമുറങ്ങുന്നോ എന്ന  ചോദ്യവുമായി;

ദൂരങ്ങള്‍ക്ക് മൌനത്തിന്റെ ഭാഷയേകി 

നീ കൊഞ്ചിച്ചു വെച്ച കൈവിളക്കായ്. 

ഒന്നുറങ്ങിയപ്പോള്‍ 

ഓടിയെത്തിയ വര്‍ണ തുണ്ട് പോല്‍ 

പിന്നെയൊരിക്കല്‍ മഴ വന്നൂ...

നിറഞ്ഞു പെയ്യാതെ, 

കണ്‍ നിറയാതെ,

ഉറക്കമുണര്‍ത്താതെ...

മഴ...