മുറിവ്‌
പ്രിയേ
ഞാനെന്തെഴുതണം
എനിക്കറിയുന്നില്ല
എന്റെ ചിന്തകളില്‍
തീ പടര്‍ന്നു
വാക്കുകളെ കരിക്കുന്നു
ഭ്രാന്താശുപത്രീലന്നു
സന്ദര്‍ശനം നടത്തിയപ്പോള്‍
മരിച്ച മക്കളെ
കൊതിച്ചിരിക്കുന്ന
അമ്മയെക്കണ്ട്
ഞാന്‍ കരഞ്ഞപ്പൊഴേ
നീ പറഞ്ഞിരുന്നു
എനിക്ക് ഭ്രാന്താണെന്ന്
ഞാനിന്നു
ആകാശത്തായിരുന്നു
അവിടമാകെ
മാലാഖമാരുടെ
മുറിഞ്ഞ ചിരകുകളാണ്
നനഞ്ഞ കൈത്തലം
ഇതാ നോക്കൂ
ചോര ...!
ഞാനൊരു
ചിറകെടുത്തതാണ്
നീയെന്താണെഴുതിയത്
നീ മരിക്കട്ടെയെന്നു
ഞാന്‍ പറഞ്ഞുവെന്നോ ...?
ഈ ലോകത്തെ
തെറി പറയണമെന്നുണ്ട്‌
പക്ഷെ .....
നീ മാത്രമാണെന്റ്റേത്...
അമൃതായും തീയ്യായും
പെയ്തിറങ്ങുവാനിനി
നീയില്ലെങ്കില്‍
എനിക്ക് നേരെ പോകാം
കാത്തിരിക്കേണ്ടല്ലോ...
പക്ഷെ
ഒടുവില്‍ നീ മാത്രം
ബാക്കി വരും
അതങ്ങനെയേ വരൂ ...
ഒരു ചിതക്ക് കൂടി
തീ കൊളുത്തുവാനുണ്ട്
നീ വരിക
ഇന്നെനിക്കു
ആഘോഷിക്കാനുളളതാണ്
എന്റെ ശത്രുക്കളെല്ലാമൊടുങ്ങി
പു‌വ്.....പൂമ്പാറ്റ .....നിലാവ് .....
ഒന്നുമിനിയുണ്ടാവില്ല
ഇനി ഞാനും
കൂട്ടിനു ഇരുട്ടും
കടലിലെറിയാനുള്ള
കരിപിടിച്ച
സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ നിറയ്ക്കുവാനൊരു
വട്ടി വേണം
പുതിയത് വാങ്ങേണ്ട
പിളരാത്ത
തലയോട്ടികളുണ്ട്
അതില്‍ നിറയ്ക്കാം
4 വായന:
ഇതും പുതു കവിതയോ....? വളരെ നാളുകള്‍ക്കു മുമ്പ് വായിച്ചതാണല്ലോ
കവിത ഇശ്ഹ്ടപ്പെട്ടു, ആശംസകള്‍
കുഞ്ഞുകഥാമത്സരത്തിലേക്ക്‌ നിങ്ങളുടേയും സുഹൃത്തുക്കളുടേയും സൃഷ്ടികള്‍ അയക്കുക.
കൂടുതല്‍ വിവരങ്ങള്‍ക്ക്‌ സന്ദര്‍ശിക്കുക
www.akberbooks.blogspot.com
or
kunjukathakal-akberbooks.blogspot.com
നന്നായിട്ടുണ്ട്...
നന്‍മകള്‍ നേരുന്നു...
സസ്നേഹം,
മുല്ലപ്പുവ്..!!
പ്രിയേ
ഞാനെന്തെഴുതണം
എനിക്കറിയുന്നില്ല ...
Post a Comment