നഗരത്തില്‍ നിന്ന്
മൂന്നു കിലോമീറ്റര്‍
തെക്കോട്ടു മാറി നടന്നാല്‍
എന്റെ കടയിലെത്താം.
പഴയ വണ്ടിട്ടയറുകള്‍
കൂട്ടിയിട്ടിരിക്കുന്ന
ഒരു വരാന്തയുടെ മടുപ്പിലേക്ക്
ചുരുങ്ങിയവനെയാണ്
നിങ്ങള്‍ നിവര്‍ത്തിയെടുക്കുന്നത്
ഇതാ-
രാജ്യത്തിന്റെ ചെറിയ ഭൂപടം
പെയിന്റു ചെയ്ത
പേഴ്സിലൊളിപ്പിച്ചു വെച്ചിരിക്കുന്ന
കുടുംബഫോട്ടോയിലുണ്ട്
ടയറുപോലെ കുത്തിക്കീറിയ
എന്റെ ദേശാഭിമാനം
പൂര്‍ണ്ണഗര്‍ഭിണിയായപ്പോള്‍
അവര്‍ നായ്ക്കളെ കൊണ്ടു കടിപ്പിച്ചു കൊന്ന
ഊമയായ മകളുടെ മുഖത്തേക്കു നോക്കൂ…
ടയറുകള്‍ക്ക് തീപിടിപ്പിച്ച്
കലാപം ആഘോഷിക്കുന്ന ദിവസത്തിന്റെ
ഉത്സവമായത്
അവള്‍ വിളിച്ചുപറയുന്നില്ലേ?
പഞ്ചായത്തു കിണറിനരികിലേക്ക്
വെള്ളം തേടിയിറങ്ങിയ
എന്റെ കുടുംബിനിയെ
ഐസുകഷണം പോലെ അടിച്ചു തകര്‍ത്ത്
ടയറിനോട് കെട്ടിയിട്ട്
പുഴയിലൊഴുക്കിയത്
മറച്ചു വെക്കുന്നില്ല.
ബാക്കിയായ മകനെപ്പോലെ
കരുവാളിക്കുന്നു വെയില്‍
ക്ഷമിക്കൂ വണ്ടികളെ,
നിങ്ങളുടെ ചക്രങ്ങളില്‍
കാറ്റുനിറച്ചിരുന്ന അവന്റെ കൈകളാണ്
ഭൂമിയുടെ ആഴങ്ങളോളം ചോ‍ര നനക്കുന്ന കളിയില്‍
അവര്‍ മണ്ണിലേക്ക് വീഴ്ത്തിയത്
ജീവിതത്തിനോട് ചേര്‍ന്നു നിന്ന്
ദൂരങ്ങളോ‍ളം താണ്ടുന്ന
ഒരു ടയറായി
എന്റെ മുറിവ്…
തല്ലിത്തകര്‍ത്ത് തീയിട്ട്
നശിപ്പിച്ച കടയെപ്പോലെ
നിങ്ങളുടെ കഠിനമായ വെറുപ്പു കൊണ്ട്
കത്തിക്കാന്‍ കഴിയുമോ
അതിനെ?
17 വായന:
ജീവിതത്തിനോട് ചേര്‍ന്നു നിന്ന്
ദൂരങ്ങളോ‍ളം താണ്ടുന്ന
ഒരു ടയറായി
എന്റെ മുറിവ്…
ദൂരമേറെ ഓടിക്കിതച്ചു നില്‍ക്കുന്നയൊരു വലിവ് വയിച്ച് കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍...
കോന്തിവലിക്കുന്നു എവിടെയൊക്കെയോ...
ആശംസകള്‍.
nannaayi
ജീവിതത്തിനോട് ചേര്‍ന്നു നിന്ന്
ദൂരങ്ങളോ‍ളം താണ്ടുന്ന
ഒരു ടയറായി
എന്റെ മുറിവ്…
ഈ മുറിവുകളെല്ലാം ചേര്‍ന്ന്
എന്തിനാണെന്നെ
ഇത്രമാത്രം വേദനിപ്പിക്കുന്നത്.
ജീവിതത്തിനോട് ചേര്‍ന്നു നിന്ന്
ദൂരങ്ങളോ‍ളം താണ്ടുന്ന
ഒരു ടയറായി
എന്റെ മുറിവ്…
നല്ല കവിത
തീവ്രമായ വരികള്‍
എന്റെ മുറിവ്…
നല്ല ഭാവം
manoje...............
evidennengilum
copy adichathaano.....?
aarengilum thnathakku vilichu varumo.........?
ബാക്കിയായ മകനെപ്പോലെ
കരുവാളിക്കുന്നു വെയില്‍
kavitha!!!!!!!
ee kavithayil ethra percentage sathyasandamaya vaakkukal undu.
manojinte kavithakalude oru kuzhappamanithu. kettal pottikaranju pokunna kure vakkukal cherthu vachulla ezhuthu. manojinte kavithaye aduthu parichyamullavrku ee kallatharam manasilakum.rogiyaya ammaum, peedippikkapetta kamukiyum, jailil kidakkunna achanum, poliyo badichu talaranna anujanum, manojinte kavithyaku swntham. manojinte jeevithathile sthithi enthanavo. kavithyaile pole anengil BEEGARAM tanne. jeevithanubavangale cheruthayi,sookshamamayi, ezhuthanulla puthukavithayude boopadathil etharam kavithakal verum chavaranu manoj. ethu mansailkakkuu. nalla kavithakal ezhuthan sramikuu. tangale kondu athinu kazhium.
ഈ ദിവസം..............ഈ കവിത.................
ബാക്കിയായ മകനെപ്പോലെ
കരുവാളിക്കുന്നു വെയില്‍
ബാക്കിയായ ആ വെയില്‍ച്ചീളുകളില്‍ തന്നെയാണ്
ഇനിയുള്ള പ്രതീക്ഷ
ഈ കവിത പോലെ
ജീവിതത്തിനോട് ചേര്‍ന്നു നിന്ന്
ദൂരങ്ങളോ‍ളം താണ്ടുന്ന
ഒരു ടയറായി
എന്റെ മുറിവ്…
പീടികക്കോലായിലെയ്ക്ക് ചുരുങ്ങിയവരെ
നിവര്‍ത്തിയെടുക്കാനൊരുപാടുണ്ട് ....ശ്രീ മനോജ് കാട്ടാമ്പള്ളിയുടെ മറ്റൊരെഴുത്തു വായിച്ചിരുന്നു അതില്‍ നിന്നും തീര്‍ത്തും വെത്യസ്തമായി തോന്നി ....
വീണ്ടും താങ്കളുടെ എഴുത്തുകള്‍ കാക്കുന്നു ...
അഭിനന്ദനങ്ങള്‍ !!!
നല്ല കവിത
ആശംസകള്‍.......
കവിത സത്യം പ്രക്ഷേ്പിക്കുന്നു. ബാക്കിയായ മകന്റെ കരുവാളിപ്പുകളോടൊപ്പം ചുമ്മാനിന്നുപോവാതിരിക്കാന്‍ എവിടെയോ ഇക്കവിത പറയുന്നുണ്ട്. അത്രയുപം നല്ലത്. ഇത് നല്ല കവിതയും നല്ല രാഷ്ട്രീയവും നല്ല ദര്‍ശനവുമാണ്.
നാസ്സര്‍ കൂടാളിയുടെ കൂടെക്കൂടി വെറുതെ കേടുവരല്ലേ കാട്ടാമ്പള്ളീ...താങ്കളുടെ കവിതകളൊക്കെ വായിക്കുന്ന ഒരാളാ ഞാന്‍ .
എന്നാല്‍ പുതുകവിത എന്ന
ഈ സങ്ങതിയുണ്ടല്ലോ....ഇതു പലപ്പോഴും കുറെ കടന്നുപോവുന്നു. പലരും എഴുതുന്ന പല കവിതകളും ചിലരിലെയ്ക്ക് മാത്രം ഒതുങ്ങിപ്പോകുന്നു ...ബാക്കിയുള്ളോര്‍ ഉദ്ധെശമെന്തെന്നറിയാതെ കവിതയുടെ ആഴങ്ങളിലെയ്ക്കിറങ്ങി ഒന്നും കണ്ടെത്താനാവാതെ ഓടിയൊളിക്കുന്നു.
മറ്റു ചിലര്‍ അവനവനു തോന്നിയ എന്തെങ്കിലും അര്‍ഥം കണ്ടെത്തി സംത്രിപ്തിയടയുന്നു .
ഞാന്‍ പറഞ്ഞുവരുന്നതു... ആ പഴയ കാലഘട്ടത്തിലേയ്ക്കു മടങ്ങിപ്പോയി അതേ കെട്ടിലും മട്ടിലുമൊക്കെ എഴുതിയാലേ കവിതയാകൂ എന്നല്ല. ഒരല്പമൊക്കെ പുതുകവിതയാകാം....നസീര്‍ കടിക്കാട്‌ തുടങ്ങിയ ചില പേര് കേട്ട എഴുത്തുകാരുടെ
കാര്യം ഇതിലും കഷ്ടമാണ് . അദ്ദേഹമെഴുതുന്നത് അദ്ദേഹത്തിനു മാത്രം മനസ്സിലാക്കാനാകുന്ന ഒരുതരം രീതി . അങ്ങിനെ ഒരുപാടെഴുത്തുകാര്‍ ....അബ്ദുസ്സലാമിന്റെ
"ഉമ്മയുടെ താക്കോല്‍ "എന്ന ഒരെഴുത്ത് വായിച്ചു തലപുകഞ്ഞു പോയിട്ടുണ്ട് .എന്താണതില്‍ എഴുത്തുകാരനുദ്ധെഷിച്ഛതെന്നു ഒരെത്തും പിടിയും കിട്ടാതെ കൂട്ടം സൈറ്റില്‍ ഒരുപ്പാട്‌ വായനക്കാര്‍ വായിച്ചു തലപെരുത്തു മടങ്ങിപ്പോവുന്നത് കാണാനായി. നമ്മുടെ പ്രകൃതി സൌന്ദര്യവും മറ്റുമൊക്കെ കേന്ദ്രമാക്കി
വായനാസുഖമുള്ള എന്തൊക്കെ എഴുതാനുണ്ട് .
നിങ്ങളീ അഞ്ചെട്ടു പേരില്‍ കവിതക ളൊതുക്കാതെ അത് പടര്‍ന്നു പന്തളിക്കാനാവും വിധം തുറന്നെഴുതുക.
ഇവിടെ കാട്ടാമ്പള്ളിയുടെ ആ ...പഴയ ശൈലി
ഇനിയും നഷ്ടപ്പെട്ടിട്ടില്ലെന്ന് ചിലവരികള്‍ കാണിക്കുന്നു . ഉദാ:
പഴയ വണ്ടിട്ടയറുകള്‍
കൂട്ടിയിട്ടിരിക്കുന്ന
ഒരു വരാന്തയുടെ മടുപ്പിലേക്ക്
ചുരുങ്ങിയവനെയാണ്
നിങ്ങള്‍ നിവര്‍ത്തിയെടുക്കുന്നത് ,
ജീവിതത്തിനോട് ചേര്‍ന്നു നിന്ന്
ദൂരങ്ങളോ‍ളം താണ്ടുന്ന
ഒരു ടയറായി
എന്റെ മുറിവ്...........
എന്തൊരു ഭംഗിയാണ് ...എന്തൊരു സുഖമാണ്
ഈ വരികളിലൂടെയൊക്കെ സഞ്ചരിക്കുവാന്‍ ...
ഇവിടെ താങ്കളുടെയീ എഴുത്തിനെ അലോസരപ്പെടുത്തുന്നത് വരികള്‍ക്കിടയില്‍
കവിത പുതുക്കാന്‍ താങ്കള്‍കാട്ടിയ ചില വികൃതിത്തരങ്ങള്‍ മാത്രം ...
സ്നേഹം
otuvil neeyathu naatukaarekkondu parayippichu...kavithakku vendi kavithayezhuthaathirikkooo manoj...kavitha eppolum atyaahitha wardupole aalukale matuppichaal...???kurachu kooti aathmaarthamaayi ezhuthooo...!!!
Post a Comment