മനോജ് കാട്ടാമ്പള്ളി

മിന്നലേ

എന്റെ നഗരം

സ്വപ്നത്തിന്റെ കൂട്ടക്കൊലകളാല്‍

ചുട്ടുപഴുത്ത ഇരുമ്പാണ്

കടന്നു വരുമ്പോള്‍

‍നീ അപായപ്പെടുന്നതിനെപ്പറ്റി

നിശ്ശബ്ദം ചിന്തിച്ചിരിക്കും.

പ്രണയത്തിനും മുറിവിനുമിടയിലെചുവരെഴുത്തുകള്‍

‍തെരുവുകളില്‍ ഇങ്ങിനെ പറയും:

വിഷാദത്തിന്റെ പകര്‍ച്ചവ്യാധികള്‍

‍അടച്ചുവെച്ചിരിക്കുന്നത് ഇവിടെയാണ്

ബഹിരാ‍കാശത്ത് മിന്നിമറയുന്ന

നക്ഷത്രങ്ങളുടെ തണുപ്പ് കൊണ്ട്

നിന്നെ എന്നിലേക്ക് ഒട്ടിച്ചുവെയ്ക്കും.

പൊട്ടിപ്പുറത്തു വരുന്നവിരഹത്തിന്റെ

വെളുത്തയിലയില്‍നീയെന്റെ പേരെഴുതും.

രാപ്പാര്‍ക്കാന്‍ കഴിയാത്തജലസത്രത്തിന്റെ

കുപ്പിച്ചില്ലാണു‍ ജീവിതം

മിന്നലേ നീ വെറും പ്രകാശമായിരിക്കുന്നു.

ഇനി എന്നെ വൈദ്യുതീകരിക്കാന്‍എനിക്കേ കഴിയൂ

അതല്ലെങ്കില്‍

‍ഈ റേസര്‍ ബ്ലേഡിനു‍കഴിയുമായിരിക്കും.